مباحث قرآنی

فراموشی خودم

بسم الله الرحمن الرحیم

بعد چند وقتی فرصت پیدا شد تا دغدغه هامو با رفقای خودم در میون بذارم. تمام همتم اینه که قرآن رو توی وجودمون زنده کنیم و تمام برنامه ریزیهامونو براساس قرآن و سنت بچینیم.

رفقا! باید تجدید نظری توی روابطمون بکنیم. اولین رابطه، رابطه خودم با خودمه. که اگه اینجا لنگ بزنیم توی بقیه مراحل هم لنگ میزنیم.

آیه 19 سوره حشر این مطلب رو میرسونه " ولاتکونوا کالذین نسواالله فأنساهم انفسهم اولئک هم الفاسقون" یعنی مثل کسانی نباشید که خدارو فراموش کردن و هیچ حسابی توی زندگی براش باز نکردن ،چرا که بعد این اتفاق خداهم توی کاسه شون میذاره و اونارو دچار خود فراموشی میکنه. خیلی مطلب عمیقه. جوری دچار سرگردونی میشه که اولین ارتباط که همون خود آگاهی ست ازش گرفته میشه و تا آخر عمر گیج میزنه و هدفی ندارهو بعد هفتاد سال دویدن و به لفظ خودشون" سگ دو زدن" رو بیهوده می بینن و به عالم و آدم فحش میدن و همه چیز رو به حساب جامعه میذارن که ای بابا! این نظام هم برای ما کاری نکرد... من نمیدونم ما ازین نظام و انقلاب چه انتظاری داریم؟ مگه کسی برای ما عیاشی رو و یا آزادی که ما اسمشو میذاریم آزادی ،تضمین کرده بود؟ اصلا هدف از انقلابهای حق مگه این نیست که از نظارت طواغیت و غیرحق ها خارج بشیم و تحت پرچم حق باشیم؟پس چرا ارزش های ما عوض شده؟ البته طراحی دشمن همینه که انقلابهارو از درون پوک کنه و فقط فکر مردم رو از اهداف عالی به تورم و تحریم سرگرم کنه تا به هدف شوم خودش که همون استعمار و استثماره برسه.

اگه توی مراودات و ارتباطات ما بویی از خدا نباشه زندگی ما بهتر ازاین نمیشه و سرگردونی ما بیشتر و بیشتر خواهد شد.

باید برنامه های زندگیمونو دوباره بچینیم البته با این دید که خدایی داریم و هدفی و کارهای زیادی برای انجام دادن .نه سگ دو زدن و احساس بن بست و بی هدفی. که مؤمن هیچ وقت توی بن بست نمیمونه.

یاحق